ویژه‌ی نیمه‌شب» را باید یکی از همان ساخته‌هایی دانست که شاید در بسیاری از جنبه‌های فنی و بخش‌هایی مانند کارگردانی کیفیتی قابل قبول داشته باشند، اما آن‌قدر از بی‌هدفی و سردرگم بودن در تمام دقایق خود ضربه خورده‌اند که در پایان به سختی لیاقت یک بار تماشا کردن را دارند. مشکل این آثار این است که در ابتدا با الگوبرداری‌های موفق و داستان‌پردازی‌های به ظاهر راز آلودشان، می‌خواهند جلوه‌هایی تازه از یک سبک روایی متفاوت را به تصویر بکشند، اما در ادامه ناخواسته تبدیل به فیلم‌هایی می‌شوند که شاید بسیاری از اجزای‌شان به طور مجزا کم عیب و نقص باشند، ولی از آن‌جایی که هیچ ریتم خاص و معناداری را در خود نگنجانده‌اند، در ترکیب نهایی شدیدا خسته‌کننده و مضحک جلوه می‌کنند. این یعنی آن‌ها در عین رعایت حجم بالایی از اصول فیلم‌سازی، توانایی خلق پیوستگی لازم برای یک داستان‌سرایی سینمایی را ندارند و نمی‌توانند پیام‌هایشان را به شکلی که انتظار می‌رود در قاب تصویر بگنجانند و به همین سبب، در اغلب دقایق خالی از معنا و مفهوم به نظر می‌رسند و در پایان، حتی به اندازه‌ی ذره‌ای هم نمی‌توانند کشش و عناصر جذب‌کننده‌ی روایی مورد نیاز را تحویل مخاطبان خود دهند.
Midnight Specialولی در عین حال، بدترین چیز در رابطه با این‌گونه فیلم‌ها عدم بهره‌برداری آن‌ها از عناصر اتصال‌دهنده‌ی اجزای داستان به یکدیگر نیست، بلکه استفاده نکردن آن‌ها از پتانسیل‌های ریز و درشتی است که خودشان آن‌ها را خلق کرده‌اند و همواره با خود یدک می‌کشند. درست مثل کاری که ویژه‌ی نیمه‌شب»، در تمام مدت زمان خود به شکلی بی‌وقفه و آزاردهنده آن را انجام می‌دهد. همان‌گونه که احتمالا خودتان هم می‌دانید، قصه‌ی فیلم از این قرار است که پدری دل‌سوز و مهربان، برای حمایت و محافظت از فرزندش که آلتون( با بازی جِیدن لیبرهر) نام دارد و به دلایلی نامشخص از نیروهایی ماوراالطبیعه بهره می‌برد، سعی می‌کند او را از انواع و اقسام اشخاصی که هر کدام به دنبال استفاده‌ای متفاوت از قدرت‌های او هستند دور کند و در این میان، بارها و بارها علاقه و مهر خود نسبت به او را با انواع و اقسام الطاف نشان می‌دهد. اما آن‌چه که این وسط شدیدا گم‌شده و نامعقول به نظر می‌رسد، عدم انجام کوچک‌ترین تلاشی از سوی سازندگان برای شخصیت‌پردازی کاراکترهایشان است. یعنی اصلا انتظار نداشته باشید که جف نیکولاس(نویسنده و کارگردان) و دیگر سازندگان اثر، حتی برای لحظه‌ای از شخصیتی خوش‌جلوه و پر پتانسیلی مانند آلتون استفاده‌ای فراتر از یک کاراکتر کاملا تخت که صرفا ادا کننده‌ی موارد حاضر در فیلم‌نامه است داشته باشند و با بهره‌جویی درست از ویژگی‌های او، مفاهیم فلسفی یا پیام‌های عمیق و متفاوت یا حتی یک علمی‌تخیلی سرتاسر تازگی و جذابیت را تقدیم بینندگان کنند.
یک ,آن‌ها ,متفاوت ,استفاده‌ای ,خلق ,اقسام ,است که ,که در ,بسیاری از ,از یک ,به شکلی
درباره این سایت